Perfecte timing

Als leerling was ik een grijze mus, of eigenlijk meer de zus van! De zus van Roland, mijn grote broer die ineens onrust veroorzaakte en nogal populair was. De zus van Hans die vrij snel weer weg was, Maar ik was ook de zus van Jolande. Willem, mede organisator, wist mij te vertellen dat hij zowel bij Roland als bij mijn zus in de klas had gezeten. Helaas Willem het was niet mijn zus maar bij mij heb je in de klas gezeten. Ongeveer 6 jaar geleden kwam ik weer in aanraking met het CCC aan de Veerallee, omdat mijn dochters voor deze school gekozen hadden. Hierdoor werd ik wederom met mijn neus op de feiten gedrukt.
Mijn dochter, Kyara, kwam thuis met een briefje voor een 10 minuten gesprek. Ik vulde deze in met mijn naam J Stavorinus! Als antwoord kreeg ik van de Directeur, Gert van der Zwan, een briefje terug met de tekst:

Geachte Jolande Stavorinus!
Jolande je hebt echt meer indruk achter gelaten dan je ooit hebt geweten en dat allemaal in die 2 jaar dat je hier op school hebt gezeten!
Nu, de maanden voorafgaande aan deze mooie dag! Veel mail en foto’s binnen gekregen, en ja hoor Jolande staat op meer foto’s dan ik. Zelfs Anja Hengeveld meldde me steeds, Janet er staat al een foto van jou op de site, nou Anja dit was ik niet maar mijn zus. Op 21 Oktober hadden we onze laatste vergadering, en werd er gesproken over ingekomen anekdotes en wat ermee te doen? Het verhaal van Kees van Baardewijk werd besproken en eigenlijk waren we er het er allemaal mee eens deze op de website te plaatsen! Echter toen ik de zondag daar op samen met mijn zus Jolande bij mijn vader zat, vroeg zij over de reünie, en kreeg ik dit idee! Ik vertelde haar dat van Baardewijk een anekdote had geschreven! Zonder aarzelen vertelde Jolande mij, dat hij degene was waar ze haar geintje, vooral bij mijn dochters bekend, enige jaren heeft volgehouden! Ik hoop dat jullie allen onze website afgelopen tijd in de gaten hebben gehouden, voor degene die dit niet hebben gedaan hier het citaat:
En ja, hoor. Wat moest ik knokken om verder die dag wat rust en stilte te krijgen. Na een minuut of twintig van de eerste na die rampzalige les was er een klimaat waarin enige overdracht mogelijk werd. Het duurde niet lang. Een leerlinge (een brok van een meid) ging staan. Op mijn vraag naar de oorzaak zei ze: “Meneer, ik moet een plas”. Hilariteit. Ze heeft dit een paar jaar volgehouden. De timing was altijd perfect: juist op het moment dat ik me verstaanbaar kon maken.

Jolande dus, ook nog eens de eerste vriendin van onze DJ Hans Stroeve, die ze overigens niet eens herkende op haar 40e verjaardag. 2 jaar heeft ze op deze school gezeten, en ze zegt dat ze niemand kent, echter kent iedereen haar!